Shahiid zawahała się, po czym zdecydowała podejść do nieznajomego. Wynurzyła się z wody i, utykając na zranioną nogę, chwyciła jaszczurkę w szczęki i połknęła.
- Jaki byłby ze mnie kompan, gdybym zostawiła towarzyszkę w potrzebie, albo zmieniała strony jak mi tylko pasuje? Żaden. - odpowiedziała - Cenię lojalność i sama jestem lojalna.
Uśmiech na chwilę znikł z jej rdzawego oblicza, kiedy spojrzała na swoje obrażenia.
- ..Nawet za taką cenę - dodała, po czym zajęła się wylizywaniem ran, a przynajmniej tych, do których mogła się dostać bez przyjmowania karkołomnych póz. Chwilę potem zaczęła wodzić wzrokiem po okolicy i ujrzała drżącą po potyczce Kamirę. Nie była pewna, czy spinozaur potrzebuje dobrego słowa, czy woli pozostać sam i w samotności przełknąć gorycz porażki.
Shahiid nie czuła żalu z wyniku potyczki, wiedziała, że zrobiła dokładnie tyle, ile była w stanie. Nie więcej, nie mniej.

Raptorzyca z trudem ukryła wyraz zmieszania, przekręciła pytająco łeb, po czym poruszyła z boku na bok ogonem, rozmyślając.
- Wierzę.. że.. nie uważasz siebie za wariata.. - odpowiedziała powoli chwilę później. Nie wiedziała co myśleć o dziwnym rozmówcy.
- Kto ma przyjść, powiedz jeszcze raz? - zapytała kilka chwil później, powróciwszy już do kosmetycznych zabiegów nad obolałym ciałem i poszarpanymi piórami.
Później, kiedy emocje opadną a żołądek przestanie się przewracać wewnątrz jej brzucha, zapoluje na pływające w rzece ryby, a przynajmniej tak sobie w duchu planowała.

- Koszmary są od tego, aby stawiać im czoła, nie ważne jak niedorzeczne, lub odwrotnie, jak straszne mogą się wydawać - odpowiedziała, po czym powiodła wzrokiem po okolicy. Zastanawiała się gdzie podziały się dwa inne dinozaury z obcego klanu. Przecież jeszcze chwilę temu.. A raczej, przed tą jatką jaka się tu zdarzyła, stały niedaleko, obserwując bieg wydarzeń.

- Nie bójcie się pani matko - odpowiedziała przekornie Shahiid - nie zjem Twego towarzysza. Nie mam też w planach dalszych potyczek, limit siniaków na dzień dzisiejszy uważam za wyczerpany.
Głos Shahiid przybrał znudzony ton.
- Rany, każdy tu jest drażliwy. Nie umiecie dać na wstrzymanie?
Mówiąc to, raptorzyca oddaliła się o kilka kroków, po czym, znalazłszy spory głaz, wspięła się na niego powoli i zwinęła w kłębek, obserwując nową rozmówczynię z takiego podestu.

- Shahiid - odburknęła raptorzyca układając się wygodniej na głazie. Ułożyła ranną nogę tak, aby powodować sobie jak najmniej dyskomfortu i cierpienia. Uznała, że odczeka dopóki rany się nie zasklepią, lub chociaż nie przestaną krwawić, zanim zrobi cokolwiek innego. Powinna odpocząć po ciężkim wysiłku, turlania się, bycia turlaną, gryzioną i drapaną. Przypomniała sobie jak będąc jeszcze pisklęciem wpadła podczas zabaw z towarzyszami lęgu w cierniste zarośla. Uśmiechnęła się myśląc o beztrosce ówczesnych czasów.
- A ty? Jak masz na imię i cóż takiego sprowadza cię na tereny mojego klanu? Jesteście wędrowną widownią, poszukującej wędrownego przedstawienia? - zapytała, pół żartem, pół serio.

-Jestem Lishia, przywódca klanu natury. Nie, nie jestem wędrującą widownią.-
Przycupnęła na skraju strumyka i napiła się wody po czym dodała:
-Jestem na tym terenie ponieważ widziałam jak dwóch moich ludzi wchodzi tutaj, a po chwili usłyszałam jak ktoś krzyczy więc myślałam że zaatakowali jednego z moich. Ale był to fałszywy alarm.
Zobaczyła jak Shahiidi odpręża się na skale i wyciąga zranioną łapę. Według niej nie wyglądało to dobrze. Usłyszłała wydzierającego się pachycefalozaura i posłała mu tylko groźne mruknięcie aby się przymknął i poszedł sobie.

Ostatnio edytowany przez Lishia (2014-04-01 18:38:56)

-Wiesz na moje oko to w tę ranę wdało się zakażenie. Przyłóż do tego tymianek, powinno pomóc.
Raptorzyca ziewnęła. Zrozumiała że jest zmęczona więc postanowiła nie zawracać jej głowy i skierowała się w kierunku swojego terytorium. Musiała porozmawiać jeszcze z młodym velociraptorem, wjaśnić kilka spraw.
-Będę na ciebie czekać w Dolinie. RESZTA KLANU IDZIE ZA MNĄ!.- Krzyknęła w przestrzeń.
Jeszcze raz omiotła wzrokiem nową znajomą, spoglądając na jej rany. Ruszyła mając nadzieję że młodzik jej posłucha i spotka się z nią w wyznaczonym przeze nią  miejscu.

Ostatnio edytowany przez Lishia (2014-04-02 17:34:54)

Ranek powitał Shahiid zwiniętą w kłębek na tym samym głazie na którym wcześniej przysnęła. Promienie porannego słońca przeświecały lekko przez bujne czupryny rosnących wokół klifów i rzeki drzew, malując na ziemi i ciele raptorzycy impresjonistyczne wzory. Jej bok poruszał się lekko w dół i w górę, dając świadectwo iż gad śpi spokojnym, leczniczym snem.
Kiedy promienie słońca natarczywie zaświeciły po oczach samica rozchyliła je leniwie, zamrugała, po czym przeciągnęła się powoli, ziewając. Przy swoich kocich ruchach uważała aby nie uszkodzić zasklepionych już w większości ran. Z ulgą stwierdziła, że krew przestała się z nich już sączyć, na niektórych zaczęły już się tworzyć chroniące je strupy; chore miejsca dalej jednak były tkliwe i wrażliwe na ból.
Wstała i powoli zsunęła się ze skały będącej jej dotychczasowym łożem, po czym podreptała w stronę rzeki aby ugasić pragnienie. Dobrze wiedziała, iż musi w tym stanie dbać o odpowiednie nawodnienie organizmu, inaczej spowolni gojenie się ran. Pewnie za niewiele ponad tydzień będzie jak nowa, do tego czasu jednak powinna na siebie uważać. Przypomniała sobie słowa przywódczyni klanu natury. Tymianek.. Skąd, u licha, znajdzie tutaj tymianek? Pokręciła głową i schyliła się aby ponownie napić się chłodnej wody. Irytował ją lekki niedowład tylnej łapy, ale jakiś czas będzie musiała z tym żyć.
- Kamirah? - zapytała powoli, czując każde słowo przechodzące przez gardło. Niech wszyscy diabli wezmą tą podrapaną szyję, nie lubiła takich atrakcji. Wczoraj, kiedy poczuła na niej szczęki innego raptora, niemal serce podeszło jej pod gardło. Gdyby miała pecha, już by jej tu nie było, z drugiej strony wynik starcia nie był dla niej zaskoczeniem - Yvette była starsza, silniejsza, bardziej doświadczona. To było do przewidzenia, jednak czuła się dobrze z myślą, iż dała rady się choć w niewielkim stopniu obronić i odgryźć. Kolejna nauka na przyszłość, kolejna umiejętność do kompletu, więcej wiedzy na potem.
Shahiid odwróciła się i omiotła wzrokiem okolicę, poszukując spinozaurzycy, po czym powtórzyła, głośniej:
- Kamirah?
Odczekała chwilę na odpowiedź, po czym powoli wróciła na swoje zaimprowizowane legowisko, aby dać odpocząć schorowanej nodze i ciału. Odpocznie jeszcze jakiś czas, i potem pójdzie na coś zapolować, aby nasycić głód.
Wzrokiem dalej szukała rosłej przywódczyni.