- Wybuchowość nie jest naszym problemem, a waszym. - Odpowiedziała Kamirah. Zauważyła, iż Lishia co chwilę rzuca Kamirah badawcze spojrzenie, a i wydawało jej się, iż w jej głosie nie było zbytniego przekonania co do tego, że nie przepada za klanem ognia.
Była to lekko niepojąca oznaka - może w przyszłości te dwa klany się zjednoczą. Chociaż było to trochę niedorzeczne. Spokojny, pokojowo nastawiony klan natury i wybuchowy, wrogi klan ognia? No cóż, ale któż odgadnie co stanie się w przyszłości, wszystko jest możliwe. Jej rozmyślania przerwało pojawienie się młodego raptora.
Kolejny raz wyraz niezadowolenia odmalował się na pysku Yvette. Myślała, iż to oczywiste, że podczas spotkania klanu mają tu wstęp jedynie przywódcy i zastępcy.

Była zszokowana. Ona także poczuła zapach Hektora, lecz o ułamek sekundy za późno od Havena. Nie miała pojęcia co on tu robi, po co tu w ogóle przylazł? Była bardzo zła, dobrze wiedział że nie może tu przychodzić. Nie miała wyboru musiała go przepędzić -Haven ma rację! Co ty tu robisz, chcesz żeby cię zabił? Życie ci nie miłe?! Uciekaj stąd Hektor, zanim i ja stracę nad sobą panowanie!- Krzyczała jak oszalała, nie ukrywała złości. Niesforny i niemyślący.. Uhh.. A może to przez Strik'a się tu znalazł? W dalszym ciągu nie wiedziała co/kto to jest. Wstała i zrobiła krok w stronę Hektora, dając mu znać, że ma spadać na tereny klanu natury.

Wypuścił powietrze z niskim pomrukiem, zerkając w stronę, którą pognał z powrotem ten wariat. Lishia też budziła pewne kontrowersje, była bardzo podobna do Kamirah w tamtym momencie. No cóż, ale dziwne to było tylko dla Havena, nie wiedział jak to jest tracić nad sobą panowanie, ponieważ z natury był spokojny i harmonijny.
- Lishia, z pewnością podczas możliwej wojny na swoich terenach nie spotkasz zakrwawionych wojowników, bowiem Ci będą jak robaki pełzać po swoich terenach do czasu odzyskania sił. - zaczął mówiąc doń, po czym odpowiedział dla Kamirah. - Yvette ma racje, to nie nasz problem tylko Twój. Przez brak kontroli nad swoją dzikością oraz odruchami możesz sprowadzić na swoje stado cierpienie i litry przelanej krwi a z pewnością tego nie chcesz, dlatego też radziłbym Ci abyś nauczyła się trzymać emocje na wodzy.

Myślała, jednak po chwili odpowiedziała:
- Postaram się panować nad tym, oraz nie realizować zdarzeń i myśli które mogą zniszczyć nasze relacje, chociażby z klanem natury - Po raz kolejny przeszyła wzrokiem przywódczynię natury.
Głód zaczął nieubłagalnie drążyć jej żołądek. W pewnym momencie odwróciła się i poszła w pobliski mały zielony lasek. Po dość długiej chwili wróciła, widocznie zadowolona z zaspokojonego głodu ~ Jak to dobrze że istnieją jeszcze tak tępe istoty jak iguanodony ~
Widocznie syta dodała:
- Przepraszam za me zachowanie.

Spojrzał na nie obydwie. Doprawdy nie mógł traktować innych klanów na poważnie. Niby przeprosiły, ale spotkanie to nie czas na polowanie i pożywanie się. Pokręcił łbem zażenowany.
- Dla klanu wody wojna nie jest większym problemem, jednakże zbieramy się tu aby takowym zapobiegać. - zaczął, po czym dokończył - W takim razie klan natury powiedział, czego chce. Ja występuję za klan wody i oświadczam, iż nie chcę widzieć na naszych terenach nikogo spoza mojego klanu. Na dodatek jeżeli ktokolwiek z jego członków zostanie pokrzywdzony w jakikolwiek bądź sposób, wszelaka ugoda zostanie zerwana i wygłoszę wojnę klanowi, który zawinił.

Odprowadził ją jedynie spojrzeniem. Nie miał zamiaru jej upominać o tym, że spotkanie kończy się gdy każdy z przywódców tak zadecyduje a nie wtedy, gdy jeden z nich ma taką zachciankę. W tym momencie szacunek do klanu natury spadł na samo dno, zaś ten do klanu ognia wzrósł dwukrotnie.
- Cóż, najwidoczniej Twoja stara znajoma nie ma do nas szacunku skoro odchodzi stąd bez pytania, najwidoczniej nie zasługuje na bycie przywódcą i jeżeli postawa jej się nie zmieni wszyscy zadecydują o obaleniu jej. - rzekł nieco rozdrażniony. Cóż, skoro tamta nie poczekała na wymogi klanu natury to Haven i klan wody nie musi stosować się do jej. - W takim razie Kamirah, czego od nas oczekujesz?

Była już bardzo blisko Skał pokoju. Z oddali widziała zarysy Havena, Yvette i Khamiry. Przycupnęła, by wymyślić jak się z tego wyplątać. Obawiała się, że jej nie zrozumieją, że wezmą ją za puszącą się idiotkę. Ale ta sprawa nie mogła pozostać niewyjaśniona. Stała jeszcze tak przez chwilę, wiatr na szczęście wiał od przeciwnej strony, więc nikt nie miał szans jej wyczuć. W końcu wstała, rany znowu zaczęły dawać się we znaki, zasyczała i powoli podeszła do przywódców. Opuściła łeb i ogon, by pokazać jak bardzo jej ta sytuacja nie odpowiada i z wstydem w głosie powiedziała -Wybaczcie mi moje zachowanie. Nie wiem jak Wam to wytłumaczyć....Może powiem prosto z mostu; mam podejrzenia, że w moim lesie, i ogólnie na terenach klanu natury, są jakieś złe duchy, zjawy czy coś w tym rodzaju, które najwyraźniej potrafią opętać kogo tylko zechcą. Obawiam się że chcą się nas pozbyć. Nie wiem czy tylko mnie, mojego klanu czy innych też.Jeden z moich ma podobny problem - .Zdawała sobie sprawę, że brzmi to niedorzecznie lecz to było naprawdę straszne. -Więc jedynie proszę Was o to, byście zapomnieli o tym, oraz wybaczyli mi moje niedorzeczne zachowanie- Miała nadzieję że te słowa wystarczą. Nie była dobra w tłumaczeniu się. Cały czas trzymała głowę i ogon nisko, nie czuła się "komfortowo", wiedziała że ktoś może wybuchnąć, że może być za tym by wyrzucić ją z rangi dowódcy. Błagała w duszy, by jej przebaczyli.

Ostatnio edytowany przez Lishia (2014-04-07 04:52:59)

Z niezadowoleniem zeskoczyła ze skały, na które siedziała. Spotkanie zakończyło się, ale stosunki między jej klanem i ogniami był nadal niepokojący.
Jednak zainteresowało ją tłumaczenie Lishi i odpowiedź Haven'a. Słyszała pogłoski, iż jakieś tajemnicze stworzenie pojawiło się na terenach niczyich. Nie miała nic ciekawego do zrobienia, a ciekawość nie dawała jej spokoju. Skierowała więc swe kroki w stronę lasów.